Voor tekenaars die geen zin hebben om ingewikkelde perspectief tekeningen te maken is er een uitvlucht: het bos. Om geen huizen, interieurs en auto's te hoeven tekenen bedacht ik 't Landje, een dierenstrip die zich in een bos afspeelt. De achtergronden beperken zich tot wat blaadjes, boompjes en stippeltjes, documentatie is niet nodig.
De nieuwste strip van Hermann 'Hemeloog' in de reeks 'Torens van Schemerwoude' speelt zich ook in een oerwoud af: een Spaanse expeditie in een Zuid Amerikaans oerwoud stuit op een groep indianen. Voor dit verhaal volstond een zeer minimale documentatie, een paar uniformen en wat wapens, Hermann kon lekker zijn gang gaan. Hij tekent nooit leuke vrouwen maar die komen gelukkig in dit verhaal niet voor. Het verhaal leest lekker vlot, om niet te zeggen dat je erdoor heen raast.
 |
| Apocalypto |
Voor iedereen die de strip wil lezen een waarschuwing: de strip heeft een belachelijke flaptekst. Eigenlijk staat het hele verhaal achterop. Degene die hier verantwoordelijk voor is zou verbannen moeten worden, naar het archief of zo.
Mja, je kunt op de automatische piloot ganse bossen voltekenen, maar achter een echt interessant bos met her en der kromme stammen, stenen, mos, zo'n vertikale streep licht dat binnenvalt, enz... zit toch wel wat denkwerk denk ik.
BeantwoordenVerwijderenUiteraard hoeft het wel niet zo precies te kloppen als perspectief :-).
Ik ben het met je eens dat er voor een goed bos denk en schetswerk verricht moet worden. Dat gaat niet op de automatische piloot maar het is wel heel fijn tekenen. De tekening ontstaat al werkende: hier een kromme stam, daar een steen, mos, enzovoorts.
BeantwoordenVerwijderenAls het niet bevalt: gummen en veranderen, net zo lang tot het prachtig is. Dat kan met een interieur niet, dat wordt construeren. Vragen als 'waar stond die stoel op een vorige bladzijde ook al weer' spelen een rol.
Een tekening met bomen is ook altijd grafisch interessant te maken: op een saaie plek past altijd wel een mooie tak met blaadjes of een schaduw van iets.
Hermann kan vreselijk fraaie interieurs tekenen, maar bijvoorbeeld in het boek 'Een nacht met volle maan' lost hij het probleem van saaie plekken, kale muren, op door te stippelen. Dat zie ik niet als fijn tekenen maar als een probleem dat met zwoegen opgelost wordt.