monument

Een stel verzetsjongens op de fiets wordt tegengehouden door een viertal Duitsers. De scene deed me denken aan een beeldengroep in Zaandam ter herdenking van de Februaristaking. Ik vind het een beetje een sneu herdenkingsmonument. Misschien was de Februaristaking in Amsterdam een behoorlijke daad van verzet, maar aan het beeld te oordelen stelde het in de Zaanstreek allemaal niet zoveel voor.

We zien een paar poppetjes van ongeveer 30 centimeter hoog. Ze zwaaien wat met hun armen, maar het groepje komt niet als een stel stoere verzetshelden op me over.  Het valt de beeldhoudster niet kwalijk te nemen: de gemeente had geen behoorlijk budget voor het project. Maar als ik langs dit verzetsmonument fiets denk ik dat het maar goed is dat de Canadezen gekomen zijn om ons te bevrijden, want van deze bibberende figuurtjes hadden de Duitsers niet veel te vrezen.

roken

In de nieuwe Eppo staat het derde hoofdstuk van de strip Haas. Het hoofdstuk begint met een pagina geklets. Omdat een pagina met alleen maar pratende hoofden visueel niet erg aantrekkelijk is, moesten we de hoofdfiguren ook wat laten doen.
Schrijver Rob van Bavel bedacht dat de priester een kledingstuk aan de kapstok moest hangen en dat de verzetshelden op de laatste drie plaatjes door de kerk moesten banjeren. Ik liet Simon op het derde plaatje een peuk opsteken.

 In die dagen was roken nog goed voor je gezondheid, in ieder geval rookten echte atleten.

Actrices rookten omdat het goed was voor hun keel.

Het was een goed voornemen om met nieuwjaar met roken te beginnen.

En helemaal mijn favoriet: een vrouw met een kek hoedje die een geweer over haar schouder gooit om een kalkoen uit de lucht te knallen.Waarschijnlijk ging je in die dagen van roken beter mikken met een geweer. Handig als je op Duitsers moest schieten.

kritiek

Iemand kraakte een kritische noot over een blog van een paar dagen geleden. Ik noemde een strip van Peter van Straaten, Llewelyn Fflint, maar ik liet er niets van zien. Waarom niet, was de vraag. Ik moest bekennen dat het luiheid was geweest.
Ik wist de strip Fflint in de Pep gestaan had, maar ik wist niet meer in welk jaar. En ik had er geen zin in om hele jaargangen Peps door te moeten worstelen om een voorbeeld te vinden. Sorry.
Maar het zat me toch niet lekker, ik ben dus toch maar aan het bladeren geslagen. Om het goed te maken een compleet verhaal, uit 1973.

uitje

Volgend weekend is de stripbeurs in Haarlem. Als striptekenaar leid ik over het algemeen een solitair bestaan, en dat past wel bij me. Maar ik vind het heel aangenaam om een paar keer per jaar mijn tekenhok te verlaten voor een beurs, mijn uitjes.
Bij de Eppo stand zit ik graag naast Dick Heins. Een hele prettige collega, ook omdat hij vanaf 10 uur 's ochtends met donderende stem de vrolijke sfeer erin weet te tetteren. Als ik naast hem zit valt het misschien niet zo op dat ik asociaal stil ben.

Bij uitgeverij Xtra valt ook veel te genieten: Hallie Lama heeft een nieuwe bundel, Frits Jonker komt met een hele doos met bijzondere spullen, er verschijnt een nieuwe Pulpman, nummer 14, en de bundeling van een verhaal uit Pulpman: De schuilplaats. En vast nog wel meer, maar daar kan ik nu even niet opkomen.

model

Benouville, 1844

In 2006 zag ik in het Gemeentemuseum in Den Haag een tentoonstelling over het naakt in de kunst van de 19e eeuw: 'De naakte waarheid'.
Een groot gedeelte van de tentoonstelling handelde over de schildersopleiding uit die dagen. Het viel me op dat al die jongens - de academie was voor meisjes verboden omdat er naar mannelijk naakt gewerkt werd - een perfect model konden schilderen.

Bouguereau, 1850

De opleiding was tamelijk rigide. Grofweg: eerste jaar tekening naar gipsbeelden, tweede jaar tekenen naar model, derde jaar schilderen met beperkt palet naar model, vierde schilderen naar model. 
De leerlingen die dat traject doorliepen konden perfect schilderen naar model. Nu moesten ze nog het echte probleem oplossen: wat te schilderen.

jippie

Vargas

 

Sommige blogs moet ik van tevoren schrijven, omdat ik andere verplichtingen heb. Het is nu donderdag 24 mei, even na achten, en ik moet zo meteen naar het songfestival kijken, naar de tweede voorronde om precies te zijn. De eerste voorronde heb ik gemist, ik heb geen idee waarom. Misschien moet ik de tv gids wat preciezer lezen.

Moran

Vroeger mistte ik nooit een voorronde, maar toen woonden de kinderen nog thuis. Zij lazen de gids waarschijnlijk wel. Ik bereidde in die tijd de uitzending zo goed mogelijk voor, met een fineliner maakte ik formulieren waar iedereen zijn voorkeuren en meningen op moest schrijven.

Bama

Mijn vrouw is vanavond ook niet thuis, die heeft afgesproken met leuke mensen. Ze zag de bui al hangen, dat ik weer met mijn zelfgemaakte formulieren aan zou komen zetten. Dan geniet ik wel alleen, ik heb dit keer een enorm goed voorgevoel over de wedstrijd: we sturen een indiaan!

Elvgren

 Dat lijkt mij een buitengewoon goede zet, want ik hou niet alleen van het songfestival, ik hou ook van westerns.

omslagverhaal

In Haarlem komt er een nieuwe druk van Pulpmania, met een ander omslag. Dat zou commercieel gezien beter zijn. Ik ben benieuwd naar de verkoopcijfers.

Normaliter wordt een omslag gemaakt naar aanleiding van een strip. Het leek mij een goed idee om dat gebruik eens om te draaien, een strip te maken naar aanleiding van een omslag. Ik had een Cleopatra geschilderd die gebruikt zou worden voor de achterkant van Pulpmania. Om een relatie te maken tussen het Cleopatra omslag en de verhalen binnenin, heb ik een verhaaltje van twee pagina's gemaakt.

streepjes

Godwin, Connie

Over de eerste strips die ik maakte ben ik nu niet meer tevreden: te veel arceringen naar mijn smaak. Ik was eraan gewend geraakt om mijn illustraties helemaal door te arceren en ik inktte mijn strippagina's in eerste instantie min of meer op dezelfde manier.
Een illustrator die ook strips is gaan maken is Peter van Straaten. In de Pep stond een strip, Llewelyn Flynn. Ik vond het geen succes: van Straaten inktte als een illustrator, krasserig, waardoor het verhaal niet prettig las.

Godwin, Schateiland

Godwin, Schateiland

Laatst kocht ik een heruitgave van een strip uit 1939, Gonnie door Frank Godwin. Het zag er prachtig uit maar ook een beetje raar, hij gebruikte te veel streepjes. Ik voelde meteen nattigheid en inderdaad: Godwin was van oorsprong een illustrator.

vragen

Zandvliet, Gem, Den Haag

Op de radio hoorde ik Robert Zandvliet spreken over schilderkunst, naar aanleiding van zijn tentoonstelling in GEM te Den Haag. Hij had gereageerd op kunstwerken uit het verleden, ik dacht dat zo'n postmodernistisch aanpak alweer passé was.

Hij praatte uitvoerig over een schilderij dat was geïnspireerd door de schelp van Rembrandt, de conus marmoreus, een etsje van 13 x 9,6 cm, het enige stilleven dat van Rembrandt bekend is. Bij Zandvliet wordt dat een schilderij van meer dan 3 meter breed. De toeschouwer vraagt zich af waarom iemand dit gemaakt heeft, waarom Rembrandt, waarom die ets, waarom een schilderij, waarom zo groot.
Door al die vragen wordt de tentoonstelling bezoeker participant, de bezoeker wordt zelf een beetje kunstenaar. Zandvliet wil geen antwoorden geven, hij wil vragen oproepen. Sommigen vinden antwoorden interessanter dan vragen, voor hen is er altijd nog Rembrandt. 

verworpenen der aarde

Kostin, in de Stalins fabriek, 1949

Een politieke partij met maar één duidelijk standpunt heeft natuurlijk zijn beperkingen, maar is ook wel handig: als pacifist stemde ik vroeger op de PSP. Met het ontstaan van groen links ben ik zwevende kiezer geworden: ik had niet veel op met de oorlogszuchtige gestaalde kaders van de CPN.
Dit weekend was groen links weer even in de greep van de ijzeren vuist van de oude kameraden, procedures en strijd leken belangrijker dan mensen en harmonie.  De cijfers in de peilingen kleuren rood, en dat was te verwachten, maar dat deert idealisten niet.
Ik denk dat ik pragmatisch ingesteld ben, het doet mij pijn te zien dat de sovjet waarden weer herleven. Gelukkig vind ik troost in de sovjet kunst: gestaalde arbeiders, maar ze lachen tenminste.

vlees

Dunn

 

Harvey Dunn schilderde een naakt 'to present the problem of painting flesh in two extremes of light and shadow on the same canvas'. Dat is inderdaad een fijne uitdaging. Helaas kan ik de maten van zijn schilderij nergens vinden.
Mijn poging om het probleem van vlees in twee extremen van licht en schaduw op hetzelfde boardje te schilderen meet 15 x 20 cm.

door het ijs gezakt

Dunn

 

Het is mijn streven om geen fouten in mijn werk te maken, maar ik geef geen garanties. Soms weet ik niet hoe iets precies zit, en kan ik het ook nergens vinden, zodat ik er wat omheen moet rommelen. Wel begin ik zo langzamerhand een kenner te worden van uniformen van Duitse soldaten. In illustraties van de Amerikaan Harvey Dunn (1884-1952) zie ik dat de uniformen niet helemaal kloppen, hij vergeet bijvoorbeeld steeds de adelaar met hakenkruis op de borst.

Dunn

 Dunn was geen documentatietijger, het was bekend dat hij wel eens een foutje maakte. Voor de
Saturday evening Post maakte hij in 1939 een illustratie van iemand die in een gat in het ijs gevallen was. Hij had er niet aan gedacht dat het wateroppervlak de hoogte van het ijs zou moeten hebben. Een lawine van boze ingezonden brieven was het resultaat, de reputatie van Dunn liep onherstelbare schade op.

Dunn

Dunn heeft nooit meer voor de Post gewerkt en hij kreeg minder illustratieopdrachten. Hij richtte zich dan ook steeds meer op vrij schilderwerk, zijn prairieschilderijen.

Een brandje in de nacht op een boot, daar verwacht ik geen boze brieven over.

rituelen

Kijkt een priester wel omhoog, tijdens het uitspreken van het Dominus Vobiscum? Ik heb wel op een katholieke school gezeten, maar een Latijnse mis heb ik nooit meegemaakt. En al had ik dat wel, dan kon ik me dat natuurlijk toch niet meer herinneren.
Gelukkig is de priester in de strip Haas eigenlijk een ondergedoken jood, die net doet of hij een priester is. Handig bedacht, door schrijver Rob van Bavel. Alle fouten in de weergave van de paapse folklore kan ik afschuiven op de onwetendheid van onze hoofdpersoon.