klare lijnen

Gisteren schreef ik dat ik de klare lijn tekeningen niet leuk vind. Dat betekent natuurlijk niet dat ik de strips niet leuk vind.  De verhalen van bijvoorbeeld
Kuifje,

Blake en Mortimer

en Lefrancq

heb ik wel met veel plezier gelezen.
De figuren acteren echter in de klare lijn zelden gechargeerd, de lichaamshoudingen zijn nergens lekker gek, alle poppetjes min of meer even groot, elk plaatje is een overzicht, elk standpunt is min of meer op ooghoogte.
In de klare lijn strips zijn over het algemeen de verhalen heel goed in beeld gebracht, maar recht voor zijn raap, zelden overdreven en grappig, kortom niet leuk. Nou ja, wel leuk, niet overdreven leuk.