woensdag 29 februari 2012

tabberd

de schilder in zijn atelier, Rembrandt 
portret Maerten Looten, Rembrandt 
Rembrandt, getekend voor een geschiedenisboek naar aanleiding van een zelfportret uit 1629, Rembrandt was toen ongeveer 23 jaar. Hij heeft zichzelf klein afgebeeld, in de schaduw, het zelfportret is niet het hoofdonderwerp van het schilderij, het lijkt meer te gaan om de uitbeelding van het begrip schilder. Op de ezel staat een groot werk, groter dan Rembrandt tot die tijd gemaakt had. Het lijkt alsof Rembrandt zijn eigen ambities tot onderwerp van een schilderij heeft gemaakt.
De schilder draagt een tabberd, lekker warm natuurlijk in zo'n slecht verwarmd, 17e eeuws atelier, maar het lijkt mij toch een onhandig geval. Ik denk dat ik tegen mijn moeder gezegd zou hebben: "Mam, wil je die mouwen er even afknippen, want met deze lappen aan mijn armen kan ik niet lekker schilderen."

dinsdag 28 februari 2012

drybrush

Rembrandt
Een opdrachtgever had een keer commentaar: "Je hebt je kwastje niet diep genoeg ingedoopt."
Ik voelde me geroepen mijn aanpak te verdedigen: "Dat is een bestaande techniek hoor, dat is drybrush."
"Maakt me niet uit hoe je het noemt, volgende keer dieper indopen."
Voor andere opdrachtgevers werk ik nog steeds zo nu en dan met drybrush, bijvoorbeeld bij deze 17e eeuwse mannetjes. De regent is naar aanleiding van een schilderij van Rembrandt, de sloeber naar aanleiding van werk van Adriaan van Ostade.

maandag 27 februari 2012

grauw monster


Mijn vrouw en ik waren een jaar geleden een paar dagen op vakantie in Brussel. Daar zagen we een monster van een gebouw, groot, zwaar dreigend. Alles aan het gebouw straalde intimidatie uit, volgens mij was het een palais de justice.  Ik stel me een of andere negentiende eeuwer voor die vol vertrouwen van huis gaat om zijn gelijk te halen, maar bij het zien van dit gebouw de moed in de schoenen voelt zakken.
Volgens mij was dit het meest onvriendelijke gebouw dat ik ooit gezien had, ik vond het geweldig.
We hebben er een tijd lang omheen gelopen en foto's genomen, ik wist dat ik dit gebouw voor strips zou gaan gebruiken.

zondag 26 februari 2012

schonkig

Er is alweer een nieuw album van Hermann uit, Jeremiah dit keer. Op het omslag staat een lelijke vrouw, schonkig, enge benen, griezelige glimlach. Het verhaal zal wel gaan over een gevaarlijke gek die ontsnapt uit een anorexiakliniek, dacht ik toen ik het boek voor het eerst zag. Helemaal mis. Het gaat over een ontzettend knap meisje.
Als Kurdy de verpletterende schoonheid voor het eerst ziet kan hij een 'wow' niet onderdrukken.
En ze vindt de jongens ook leuk, dus dat wordt een triootje. Vreemde ideeen over vrouwelijk schoon heeft die Hermann.
Voor de achterkant van Pulpman prefereer ik wat spekkigere types.

zaterdag 25 februari 2012

hoofdpersoon

Hoofdfiguur in de strip 'Who's afraid of black' is de museum bewaker Erik Schlots. Ik wilde van hem een typische stripheld maken: groot, sterk, atletisch, grote tanden, stevige kin, kortom type Buck Danny.
Als ik aan filmacteurs denk, komt Ben Affleck als eerste bij me boven. Films waar hij in meespeelt zie ik liever niet.
Of het type Rintje Ritsma. Waarschijnlijk in het echt een hele leuke jongen, maar als hij schaatste hoopte ik altijd dat hij door het ijs zou zakken. Zal wel jaloezie zijn: ik kan niet schaatsen.

vrijdag 24 februari 2012

Who's afraid of black

Who's afraid of red, yellow and blue, Barnett Newman
De strip waar ik op dit moment aan werk heet 'Who's afraid of black', over een groot minimalistisch schilderwerk van een navolger van Barnett Newman, wiens 'Who's Afraid of Red, Yellow and Blue' in het nieuws kwam toen het door een idioot was stukgesneden met een stanleymes.
Toen het nog in oorspronkelijke staat was heb ik het vaak gezien, het hing in het Stedelijk museum in Amsterdam. Het schilderij heeft me nooit kunnen boeien, maar je moet wat mij betreft met je mes van de spullen van een ander afblijven.
De restauratie van het werk is gedaan door Goldreyer die de sneetjes gedicht heeft en daarna de boel met acryl muurverf heeft over gerold, en daar heeft hij een paar ton Nederlands overheidsgeld voor gekregen.
Kenners brachten dit aan het licht, het leek fraude, het was in ieder geval een wanprestatie: hij had de gedichte sneetjes onzichtbaar moeten bijkleuren en hij had van de rest moeten afblijven. Een Rubens restaureer je ook niet met een roller met muurverf. Godreyer ontkende dat hij een wanprestatie had geleverd en hij klaagde de eigenaar, de stad Amsterdam, aan voor smaad. Na vijf jaar juridisch gehakketak werd de zaak voor €100000 afgekocht, ook belastinggeld. Of zou die vent met dat stanleymes het allemaal betaald hebben?

donderdag 23 februari 2012

Black

Scenarioschrijver Willem Ritstier had een verhaal opgestuurd van 6 pagina's. In zo'n kort verhaal komen uiteraard maar een paar figuren voor, het vastleggen van de uiterlijke kenmerken van de karakters is het eerste onderdeel van het tekenen.

Een oudere bewaker. Hij heeft vroeger gebokst, vandaar de bloemkooloren, en hij is na zijn actieve sportbeoefening doorgegaan met eten, het Erika Terpstra syndroom.

De politieinspecteur. Die teken ik altijd hetzelfde. Soms heeft hij een andere naam, Rico, of commissaris Dakduif, maar ik laat de rol altijd door dezelfde acteur invullen.

De museumconservator. Had eigenlijk zelf kunstenaar willen zijn maar daar had hij het talent niet voor. Hij ziet er artistiek uit en voelt zichzelf heel wat, maar wij weten dat het een windei is.

De vrouwelijk agent. De kleinste rol in het verhaal, maar aan haar moest ik de meeste tijd spenderen. Ik had haar eerst met een korte rok en hoge hakken, maar dat kan natuurlijk niet.
Ze moet wel de 100 meter in 10 seconden kunnen hollen, als er een verdachte ingehaald moet worden is dat haar taak.

woensdag 22 februari 2012

best

Conan van Barry Winsor Smith
Vandaag , 21 februari, ben ik jarig. Nu zit ik lekker achter mijn computer deze blog in elkaar te zetten, maar straks komt de visite. Daar zie ik wel een beetje tegenop. Het zijn natuurlijk allemaal leuke mensen, maar ze komen allemaal tegelijk, en dat is dan wel weer heel druk. Normaliter kan ik weggaan van verjaardagen als ik het te druk vind, maar het is een beetje raar om dat op je eigen verjaardag te doen.  Morgen om deze tijd zit ik weer op mijn atelier, waarschijnlijk te werken aan de Conan parodie, en dan ben ik beter in mijn element. Nog nooit heeft iemand mij op mijn best gezien: als ik alleen aan het werk ben.

dinsdag 21 februari 2012

de beste

Rembrandt, portret van Haesje van Cleyburg
Toen ik 9 jaar oud was ging ik met mijn ouders en mijn zus naar de grote Rembrandt tentoonstelling in Amsterdam. Het maakte een verpletterende indruk op me, ik wilde ook schilder worden. Niet als Karel 'ik rotzooi maar wat an' Appel, ook leuk, smijten met verf, misschien wel leuker om te doen dan schilderen als Rembrandt, maar bij de laatste is het eindresultaat toch meer de moeite waard.
We hadden thuis een boek over Rembrandt, maar ook boeken over andere schilders zoals van Gogh. Maar voor mij als 9 jarige was het duidelijk: Rembrandt was de beste.
Jaren later, ik denk dat het rond 1980 was, liep ik met mijn vrouw door een museum. We hadden al een hoop gezien en raakten zo langzamerhand uitgekeken. We liepen weer een zaal binnen, allemaal 17e eeuwse koppen staarden ons aan. Midden in de zaal bleven we staan en we keken rond. Eén portret sprong er tussenuit, hij spatte van de muur. We zijn toch maar even op het bordje gaan kijken wie dat portret gemaakt had: Rembrandt. Voor ons was het objectieve bewijs geleverd: hij was gewoon de beste.

maandag 20 februari 2012

licht donker

Caravaggio 
In de 17e eeuw was het gebruikelijk dat Nederlandse schilders een paar jaar naar Italië gingen om hun bekwaamheid te vervolmaken.
van Hontorst
Gerard van Honthorst werd in Italië beïnvloed door Carvaggio en hij nam de stijl van Caravaggio terug naar Nederland.
Rembrandt
 De jonge Rembrandt was geen wonderkind, pas op het moment dat hij zich door de navolgers van Caravaggio, de caravagisten, laat beïnvloeden, zien we de grootsheid van de schilder Rembrandt. Het van Gogh museum bracht een paar jaar geleden het werk van de twee, Caravaggio en Rembrandt, bij elkaar in één tentoonstelling. Dat hadden ze wat mij betreft niet moeten doen: ik vond het sneu voor Caravaggio.

zondag 19 februari 2012

messentrekker

David, Caravaggio

David, Caravaggio
Ik ben begonnen aan de schets voor het omslag van Pulpman 14. Pulpman nummer 13 is zo langzamerhand wel klaar, als ik het goed begrepen heb ligt het materiaal nu bij de drukker. Ik dacht voor mijn Conan cover aan een populair onderwerp voor schilderijen uit het begin van de barok: David en Goliath.
De italiaan Caravagio (1571-1610) had een stijl ontwikkeld die door anderen overgenomen kon worden: een fel belicht onderwerp in een donkere omgeving. Twee van zijn vroege navolgers, Orazio Gentileschi (1563-1639) en Guido Reni (1571-1610), hebben allebei een David met het hoofd van Goliath geschilderd.
David, Gentileschi 
David, Reni
Caravagio schijnt nogal de pest erin gehad te hebben dat zijn manier van schilderen en zijn onderwerpskeuze door anderen overgenomen werd.
En als Caravagio de pest erin had dan moest je uitkijken: hij was een notoire messentrekker. Hij overleed aan een ziekte, maar was op dat moment op de vlucht omdat hij ter dood veroordeeld was.

zaterdag 18 februari 2012

koning van het walhalla

Eric de Noorman, Kresse
Een paar jaar na het stoppen met Eric de Noorman startte Kresse met een strip over Erwin, de zoon van Eric. Nu niet met tekstblokken onder de plaatjes, maar met balloons.  Erwin heeft zich belachelijk gemaakt in Noorwegen en is in Schotland gaan wonen. Hij speelt daar een rol in de strijd tegen de picten, en de stam die hij bijstaat kiest hem tot koning. Uiteraard zijn er allerlei andere edelen die hem die positie betwisten en het laatste verhaal heette dan ook 'De ware koning'. Toen het verhaal in de Pep werd gepubliceerd schoot het maar niet op, ook niet omdat er op een gegeven moment nog maar 1 pagina per keer werd gepubliceerd. Het verhaal was ook niet erg interessant, wat kon het mij nou schelen of Erwin of een ander op die troon zou komen te zitten. De Pep redactie kreeg er ook genoeg van, de publicatie werd midden in het verhaal gestopt. Voor zover ik weet heeft Kresse het verhaal nooit afgemaakt.

Laatste pagina van Erwin, Kresse
Wel maakte hij een paar jaar later van een oud Eric verhaal, 'de geschiedenis van Bor Kahn', een balloon strip. Volgens mij vond alleen Marten Toonder dat jammer, maar dat was waarschijnlijk een tekstblokken fetichist.
Kresse begon ook nog aan de omwerking tot balloonstrip van het vervolg, Svitjold's offer, maar dat heeft hij nooit afgemaakt.
eerste pagina van svitjolds offer, 1953, Kresse

eerste pagina van Svitjolds offer,  1989, Kresse
Geen nieuwe verhalen meer van de grootste Nederlandse stripheld, want dat was Eric voor mij zeker. Toen ik gevraagd werd een eerbetoon voor Eric te maken naar aanleiding van de 60 verjaardag van Eric aarzelde ik geen moment. Eric de Noorman, de koning van het stripwalhalla.

vrijdag 17 februari 2012

Kresse

Tarzan van Kresse

De paarden die  minstens zo geweldig getekend zijn als die van Gillain, zijn de paarden van Hans Kresse (1921-1992). Eind jaren dertig debuteerde hij met een Tarzan verhaal in een blad voor padvinders.
Hij was van Duitse komaf, en werd dus opgeroepen voor dienst in de wehrmacht. Hij schijnt vrij snel met zijn dienstplicht klaar geweest te zijn, mij is niet duidelijk waarom. Me dunkt dat die duitsers wel een goede padvinder konden gebruiken.
Hij werkt mee aan een antisemitische tekenfilmversie van Reinaard de Vos, en maakt voor het fascistische blad Jeugd de strip Siegfried. Later schijnt hij ondergedoken te zijn bij Marten Toonder, en werkt hij mee aan het onderduikblad Metro. Misschien was hij tijdens de bezetting meer met overleven bezig dan met politiek, in ieder geval worden zijn bezigheden pas na de oorlog voor mij weer overzichtelijk. In 1946 start hij met de krantenstrip Eric de Noorman met tekstblokken onder de plaatjes, ik neem aan onder de invloed van Marten Toonder, die hield wel van een lapje tekst. De strip is een vreemde combinatie van Noormannen met science fiction.
Dat vindt Kresse waarschijnlijk zelf ook, na een paar verhalen verdwijnt de science fiction wereld in de zee. Het werk wordt steeds historischer, en steeds beter getekend.
Eric de Noorman, De witte raaf, Kresse
 Halverwege de jaren 50 bereikt zijn tekenvaardigheid zijn top, absolute wereldtop. Vrij snel daarna lijkt Kresse het wel te geloven, alsof hij beseft dat het nooit meer beter kan worden. Het laatste Eric verhaal, De eerloze krijg uit 1964, is ongeïnspireerd getekend. Grafisch zit het nog goed in elkaar, je kunt zien dat hij goed kan tekenen, maar het lijkt alsof hij er geen zin meer in had.
Eric de Noorman, De eerloze krijg, Kresse
De strips die hij daarna maakte waren balloon strips, over o.a. Zorro, Erwin, de zoon van Eric, en indianenverhalen.
Indianenverhaal, Kresse

Altijd met paarden. En altijd zijn vooral die paarden fenomenaal getekend. Hoewel,  speciaal de paarden... alles is bij Kresse fenomenaal getekend.

donderdag 16 februari 2012

paarden van Gillain


Sonora van Jerry Spring, door Gillain
Laatst kocht ik een Jerry Spring heruitgave. Alle boeken van Spring heb ik al jaren in de kast staan, maar de nieuwe uitgave is zwart wit. Bijna altijd vind ik een zwart wit versie van een strip mooier dan de gekleurde, en dat is zeker bij Jerry Spring het geval.
Omdat auteur Joseph Gillain ( Gedinne, 13 januari 1914 - Versailles, 19 juni 1980, pseudoniem Jijé)  zo geweldig paarden kon tekenen werd hij gevraagd om voor Robbedoes een western te maken, in 1954 startte hij met Jerry Spring.
Als ik zelf paarden moet tekenen moet ik me inhouden om niet een album van Gillain uit de kast te trekken. Zeker nu ik er weer een paar verhalen in zwart wit bij heb.

woensdag 15 februari 2012

bloemstilleven

Rachel Ruysch

Rachel Ruysch

Rachel Ruysch
Een bloemstilleven schilderen vind ik echt geweldig om te doen. Ik was op een gegeven moment erg onder de indruk van zeventiende en achtiende eeuwse bloemstillevens, en vooral het werk van Rachel Ruysch ( 1664-1750) inspireerde mij tot het maken van een eigen bloemstilleven.
Het werk was nog niet klaar of ik begon al te twijfelen: is dit nu wel waar ik me bezig mee moet houden? Ik ben toch maar verder gegaan, maar het eindresultaat zei me niet zoveel. Ik was van plan om meteen aan een nieuwe te beginnen, misschien zou dat de twijfel wel wegnemen.
Ik had zelfs al bloemen gekocht, maar het is er niet van gekomen. Het bloemstilleven is  meteen verkocht, de bron van de twijfel verdween dus gelukkig snel uit mijn gezichtsveld.