de beste

Rembrandt, portret van Haesje van Cleyburg

Toen ik 9 jaar oud was ging ik met mijn ouders en mijn zus naar de grote Rembrandt tentoonstelling in Amsterdam. Het maakte een verpletterende indruk op me, ik wilde ook schilder worden. Niet als Karel 'ik rotzooi maar wat an' Appel, ook leuk, smijten met verf, misschien wel leuker om te doen dan schilderen als Rembrandt, maar bij de laatste is het eindresultaat toch meer de moeite waard.
We hadden thuis een boek over Rembrandt, maar ook boeken over andere schilders zoals van Gogh. Maar voor mij als 9 jarige was het duidelijk: Rembrandt was de beste.
Jaren later, ik denk dat het rond 1980 was, liep ik met mijn vrouw door een museum. We hadden al een hoop gezien en raakten zo langzamerhand uitgekeken. We liepen weer een zaal binnen, allemaal 17e eeuwse koppen staarden ons aan. Midden in de zaal bleven we staan en we keken rond. Eén portret sprong er tussenuit, hij spatte van de muur. We zijn toch maar even op het bordje gaan kijken wie dat portret gemaakt had: Rembrandt. Voor ons was het objectieve bewijs geleverd: hij was gewoon de beste.