Een vriend was voor een congres naar Japan en hij nam een manga voor me mee, geweldig cadeau. Wat ik zo inspirerend vind is het vertel ritme, er wordt niet geprobeerd zoveel mogelijk verhaal in een beperkt aantal pagina's te proppen. Het verhaal krijgt alle ruimte, er wordt niet gekeken op een paar pagina's meer. De eerste versie van het scenario van Phinny had ik geschreven op 46 pagina's. Maar dat vond ik toch niet de ideale lengte voor het verhaal. Ik hou er wel van als twee figuren maar wat zitten te ouwehoeren in een restaurant en daarbij ook naar buiten zitten te staren. Meer pagina's dus, in het geval van Phinny was 101 pagina's veel beter. Mijn manga, maar dan zonder grote ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten