wapens

Van mijn moeder mocht ik vroeger niet met wapens spelen. Waarom niet heb ik nooit begrepen. "Ik hou niet van oorlog" zei ze als ik er weer om zeurde, maar dat overtuigde me niet. Ik vind nu nog steeds dat ik toen al gelijk had. Ik had bijvoorbeeld wel veel dinky toy autootjes maar dat betekent niet dat ik nu een rijbewijs heb.
Mijn vriendjes hadden wel klappertjespistolen, gevuld met patronen op roze papieren rolletjes, en zij schoten mij constant overhoop. Ik had dan wel een mooi indianenpak, maar met een verentooi kun je niet iemand dood meppen.
Een paar jaar geleden zag mijn vrouw in een winkel in Frankrijk levensechte replica's van pistolen en revolvers. Er waren er zoveel dat ze niet kiezen kon en ze met niks thuis kwam.
Mijn dochter begrijpt mij beter, die bracht een keer een revolver voor me mee. Sindsdien neem ik dat ding in de hand als ik een handvuurwapen moet tekenen, maakt niet uit of dat een revolver of een pistool is.
Mijn hand met die revolver teken ik dan in de stand die ik nodig heb, via een spiegel als ik de kant van mijn hand moet tekenen die ik niet goed kan zien. En dan roep ik er zo nu en dan "Paw paw" bij, ik moet me wel goed inleven natuurlijk.