De juf kunstgeschiedenis vertelde ons dat Hopper zo bijzonder was omdat hij de eenzaamheid van de stadsbewoners wist te verbeelden. Dat lijkt mij onzin. De schilder toont mensen die bekeken worden zonder dat ze het in de gaten hebben.
Mensen in de trein of in een restaurant bekijken is misschien nog niet zo opvallend...
Maar Hopper begluurde ook mensen die binnen bezig waren, vanuit een plek aan de overkant...
De mensen die hij betrapt doen niets bijzonders, ze lezen de krant...
En wat deze mevrouw doet kan ik niet precies zien, misschien is ze kleding aan het verstellen.
Niet de eenzaamheid van deze mensen is het onderwerp, maar de eenzaamheid van de gluurder zelf. Ik stel me Hopper de voyeur voor, 's nachts lopend over straat, spiedend naar mensen die hij kan betrappen. Misschien had mijn juf weinig oog voor het voyeurisme van Hopper omdat ze zelf geen voyeuristische neigingen had.
Voor Pulpman is dat geen probleem, die begrijpt Hopper als de beste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten