recensie

Recensies vind ik vreselijk. Als ze positief zijn voel ik me gegeneerd, en als ze negatief zijn krijg ik nog sneller het zuur in mijn bek. Om mezelf voor ergernissen te behoeden heb ik besloten geen recensies van mijn werk meer te lezen.
Mensen die van dat besluit op de hoogte zijn hebben er wat op gevonden: voorlezen. Ik ben te beleefd om heel hard NANANANA te gaan roepen, dus luisterde ik laatst naar de recensie in de Telegraaf van Haas 2, Blind vertrouwen, door Marco van der Laan.
Tot mijn verrassing kon ik het aan. Er staat bijvoorbeeld: 'De kunstenaar beheerst tal van technieken, maar in Haas blinkt hij vooral uit door het uitbeelden van de emoties van zijn acteurs.' En dat was ook precies wat mijn bedoeling was.
Ik verheug me nu al op de recensie van Haas 3.