 |
| Boucq |
Op een strip site zie ik dat er een nieuw boek is van Boucq, een van mijn favoriete tekenaars. Wat zie ik: twee hoofdpersonen lopen op het strand om de plot nog een beetje te overdenken, en dan nemen ze afscheid van elkaar.
Had die Boucq hier niet een paar maanden mee kunnen wachten? Dan had ik een brief op hoge poten naar de uitgeverij kunnen sturen, hoe die Boucq het in zijn hoofd haalt om mijn scene te jatten.
Blijkbaar zit er een archetypische kant aan dit soort scenes. Waarschijnlijk zijn er nog meer te vinden.
BeantwoordenVerwijderenEn misschien sluiten de Havenzangers er ook wel bij aan:
Aan het strand stil en verlaten
Bij het klimmen van de maan,
Ziet men daar een aardig paartje
Zeer van weemoed aangedaan
Liefste ‘k moet je gaan verlaten.
Morgen ga ik weer naar zee.
En dan trouw ik als ik thuiskom.
Hier op Hollands stille ree.
Maar zij sprak, ‘ach liefste mijne’
Spreek zo ver niet in’t verschiet.
de zee is vol met mijnen,
en die dingen zie je niet.
De Havenzangers ken ik niet zo goed, zijn dat die mannen met pannenlappen om hun nek? Het gedicht is veel beter dan ik van hen verwacht had.
BeantwoordenVerwijderenIk had niet de illusie met mijn strandscene de originaliteitsprijs in de wacht te slepen. Of dergelijke scenes veel in strips voorkomen weet ik niet, maar van Peter van Straaten ken ik prachtige strand cartoons.
Wie de Havenzangers zijn, weet ik eigenlijk niet. Ik ken het lied via mijn moeder, die het al in haar jeugd zong. De tekst kan al wel uit de oorlog zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me waarschijnlijk dat er meer van dit soort strandscenes zijn. Ik zal erop letten. Hugo Pratt misschien?