Een paar jaar geleden ben ik naar Parijs gegaan om een aantal exposities van schilderijen te bekijken. Eén van de exposanten was Joaquín Sorolla, 1863-1923, een schildersbeest. Hij produceerde regelmatig meerdere doeken op een dag, en allemaal meesterwerken.
Hij werkte niet zo snel omdat hij haast had, maar omdat hij het kon. Vooral zijn strandtaferelen zijn befaamd, mensen op de zonovergoten stranden van Valencia. Hij schilderde buiten op het strand, ik voel mee met die jongen die uren in de zon moet staan om dat paard vast te houden.
Als ik zoiets zie denk ik: dat ga ik ook proberen, ik ga ook een strandscene maken. Maar dan wel lekker in mijn atelier, ik heb geen zin in zeikerds die me op de vingers kijken. En niet twee meter breed maar 20 centimeter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten