donderdag 12 januari 2012

magisch

Carel Willink
Iemand vergeleek een van mijn schilderijen met het werk van Willink en daar kan ik wel inkomen. De sfeer van Willink heeft me altijd aangesproken. Ik heb wel het idee dat het oeuvre van Willink veel te beperkt is gebleven, misschien door een gebrek aan ideeën. Eind jaren 50 kwam hij niet veel verder dan foto's van dieren combineren met een foto van een landschap waar die dieren niet in thuishoren, zoals zebra's in een berglandschap, kamelen in een park, enzovoort.
Mijn oeuvre is juist veel te divers, er zit geen lijn in. Ik begin alweer aan iets nieuws voordat het pad waar ik mee bezig ben helemaal is afgewandeld. Er is een eind aan mijn magische periode gekomen zonder dat ik er helemaal klaar mee was. Misschien moet ik binnenkort maar weer eens een magisch doek gaan opzetten.   

3 opmerkingen:

  1. Je hebt gelijk, Fred. Het latere werk van Willink heeft niet de kracht van bijvoorbeeld Het Gele Huis.

    Ik woon in de buurt van Arnhem, waar het museum een aardige verzameling magisch realisten en hun tijdgenoten heeft: naast Willink ook Hynckes, Ket enz. Daar heb ik altijd zeer van genoten.

    In de literatuur is het magisch realisme nu wel dood, vermoed ik. Een enkele keer leest een leerling nog Hubert Lampo. Johan Daisne (die beter is) leest niemand meer. Vrees ik.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Schilders waar wat mee aan de hand is zijn extra interessant: Hynckes heeft al zijn werk vernietigd, Ket had een hartkwaal en een verloofde die niet lekker lag, Koch koos voor de verkeerde politieke stroming: het fascisme. Willink heeft het geprobeerd door de foute vrouw te kiezen, maar of je daar gelukkig van wordt...

      Van Lampo heb ik 'De komst van Joachim Stiller' gelezen en de tv serie ervan bekeken, maar hoe ik die vond weet ik niet meer. Van Daisne had ik nog nooit gehoord.

      Verwijderen
  2. In de Nederlandstalige literatuur komt het magisch realisme nauwelijks voor en eigenlijk zijn Hubert Lampo en Johan Daisne zo´n beetje de enige twee vertegenwoordigers. Johan Daisne werd bekend door de roman ´De man die zijn haar kort liet knippen´ (wat een goede roman is, maar eigenlijk niet zo veel met magisch realisme van doen heeft) en de novelle 'De trein der traagheid', die ik bij dezen aanbeveel. Vast op boekwinkeltjes.nl nog wel tweedehands te koop. Daarvan is later trouwens ook nog een hoorspelletje gemaakt.
    Van Daisnes korte verhalen hou ik trouwens ook erg. Misschien moet ik zijn werk maar eens gaan herlezen en er op mijn weblog over schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen