rottend karkas

Een paar jaar geleden had ik bijna alle ingrediënten in huis om een schilderij te maken: een aantal modelstudies die ik naar de waarneming geschilderd had die als basis voor de figuur konden dienen, en een lap die ik om een pop had gedrapeerd. Ik miste nog wel iets, maar het geluk lachte mij toe: in Amsterdam vond ik een doodgereden meeuw langs de kant van de weg.
De vleugel was eraf, maar verder zag de meeuw er nog gaaf en ongeschonden uit. Opgetogen propte ik de vondst in mijn fietstas: dit was precies wat ik nodig had. Ik wist dat ik de meeuw met de andere attributen op het schilderij moest combineren.
Na twee dagen begon mijn vrouw te piepen, of dat stinkende karkas niet weg kon. Er liepen weliswaar allerlei beestjes rond, en er kwam vocht uit het lijkje, maar toch vond ik het jammer.
Ik had tekeningen van het kreng gemaakt, en een olieverfstudie, maar ik had er nog wel wat op door willen gaan. Nou ja, mijn vrouw houdt wel van kunst in huis, maar niet van rottende beesten.