Afgelopen vrijdag kocht ik op een boekenmarkt een boekje uit de jaren 50 van Somerset Maugham met een omslag van Kinstler. Ik moest het kopen omdat ik een fan ben van Kinstler en omdat op het omslag een vent met een trenchcoat staat. Ik ben gek op trenchcoats. Niet om zelf te dragen, maar op een plaatje staat het altijd goed, zeker op dit omslag. Rechts zit een engerd die een vrouw met een pistool en handboeien dwingt vreemde handelingen te verrichten. Ze grijpt al naar de jas. De man met de jas snapt er helemaal niets van: hij dacht dat hij zich zo goed achter het gordijn verstopt had.
Ik was benieuwd of de scene van het omslag uitgelegd zou worden in de inleiding, maar dat was niet zo. Wel las ik iets, dat aansluit bij mijn blogs over fictie van de afgelopen week: "They (de verhalen in het boek) purpose only to offer entertainment, which I (Somerset Maugham) still think, impentinently, is the main object of a work of fiction."
Ik ontkom er ook niet aan. Een detective zonder trenchcoat is geen detective. De Britten doen niet anders in hun series: Whitechapel, Thorne of Trial and Retribution om maar een paar voorbeelden te geven. Vooral erin houden zou ik zeggen!
BeantwoordenVerwijderen