Het perspectief van een striptekening moet natuurlijk kloppen, verbazing over rammelend perspectief verstoort het leesritme. Maar het belang moet ook weer niet overdreven worden.
Mijn meest favoriete striptekenaar is op dit moment Francois Boucq (geboren 1955). De laatste strip die van Boucq uit kwam, Amos, was voor mij een feest om te lezen en te bekijken. Een aantal keer maakte Boucq van zijn perspectief een rommeltje.
Enkele voorbeelden:
 |
| Boucq |
Als ik de wasbak en het glazen plaatje doortrek dan blijkt die vent, hoofdpersoon Amos, een reus. Ik schat hem 2 meter 10, minimaal.
 |
| Boucq |
Zelfde persoon, Amos, maar niet meer de reus die hij was. Eerder een dwergje. 90 centimeter, hooguit.
 |
| Boucq |
Als Amos van normale lengte is, dan lijkt mij dit een heel klein vrouwtje. Maar de tafel met stoelen op de achtergrond brengen mij helemaal in de war: ze zijn veel te groot.
Dit alles heeft mijn leesgenot geen moment gehinderd, misschien viel het me bij de eerste keer lezen niet eens op.
Zelf hou ik er van om pagina's zonder perspectief te maken. Dat kan niet fout en kan ik lekker doorkrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten